«Açlık, diye düşündü, açlık olmalı. Ya da yaşlanıyorum. Ya da emekliye ayrılmış bir yük beygiri gibi hastayım. "Kuşlar," diye anlatıyordu babası, çiftlikteki kuyuya yaslanarak, "çok yavaş ölürler, nedenini bilmeden ve farkına bile varmadan, bir sabah uyandıklarında, ağızları açık, rüzgârda sırtüstü yüzüyor olurlar."»
António Lobo Antunes // Bana Kuşları Anlat (sayfa 51)
Can Yayınları, 1992
Çeviri: Handan Saraç
No comments:
Post a Comment