Demir Özlü // Öteki Günler Gibi Bir Gün, “Konyaklar”

«… acı çeken bilinç çoktu, bilinç bunları biliyor, onların mutsuzluğunu duyuyordu; bilinç, acı çeken dostlarının yüreğini biliyordu, onun için mutsuzlanıyordu, şimdi serin havanın içinde akıp duruyor, bükülüyor, yükseliyor, özgür boşluklara çıkıyordu; bilinç, acı çeken bilinçlerin yaşamının, çok sert ama çok mutlu olduğunu biliyordu; bilinç bu yüzden mutluluk duyuyordu; çünkü öteki acı çeken bilinç sıkıştırılıyor, hızla akıyordu, ama yürek çözülmüyordu, o zaman öteki bilinçler de mutlu oluyorlardı; bilinç o kadar mutlu oluyordu ki, mutluluğunun kendi içinden başka bir yerde olmadığını biliyordu, bilinç, kendi inancı içinde mutlu oluyor, mutluluğunun kendi olduğu yerde, kendi durumunun algısında olduğunu biliyordu.»

Demir Özlü // Öteki Günler Gibi Bir Gün, “Konyaklar” (sayfa 79)

Dünya Yayıncılık, İstanbul, İkinci Basım, Mayıs 2004