Hepimizin "yapmak istediklerimiz" ve "yapmak zorunda olduklarımız"la dolu 24 saatimiz var her gün. Yapmak isteyip de yapamadıklarımıza uydurduğumuz bahaneler de cabası. "Oturup yazı yazmak istiyorum ama..." "Bugün de kitap okuyacak vaktim olmadı hiç..." gibi. Tanıdık geldi mi? Ne var ki, başarıya ulaşmış pek çok yazar, konu "yazı yazmak" olunca disiplinli ve ciddi bir çalışma rutinini benimsemişler. Biz çamaşır asmak, yemek yapmak ya da arabayı yıkamakla uğraşırken, onlar oturup romanlar, oyunlar, öyküler yazmışlar. Daily Rituals: How Artists Work (Günlük Rutinler: Sanatçılar Nasıl Çalışır) kitabının yazarı Mason Currey, 161 sanatçının nasıl, ne kadar, nerede çalıştıklarını araştırmış. Bu yazarlardan birkaçına dilerseniz birlikte göz atalım...
Balzac'ın yazı rutini oldukça zorlayıcıymış: Saat 18:00 civarında yediği akşam yemeğinden hemen sonra yatıp uyuyan yazar, gece yarısından hemen sonra uyanır ve sabaha kadar duraksız çalışırmış. Bir buçuk saatlik bir dinlenme arasından sonra da kaldığı yerden devam edermiş. Akşamüstüne dek bu şekilde çalışan Balzac'ın, kahve üstüne kahve içtiği, bazı günler 50 bardağa çıkabildiği biliniyor. Akşamüstü 16:00 civarı çalışmayı bırakan yazar, iki saat içinde duş yapar, yemek yer, ziyaretçileriyle sohbet eder ve rutinine kaldığı yerden devam edermiş.
Faulkner, her ne kadar sabahları daha rahat yazdığını söylese de, yıllar içinde yazma rutini, çalıştığı işlere bağlı olarak değişmiş bir yazar. Döşeğimde Ölürken romanını yazdığı esnada bir üniversitede gece denetçiliği yapan yazar, sabahları uyuyup, öğlenleri yazar, ardından işe giderken kahve içmek için annesini ziyaret ettikten sonra vazifesinin başına geri dönermiş. İlhamın gelip onu bulmasını beklemediğini söyleyen Faulkner, "İlham perim geldiğinde yazarım, ve ilham perim her gün yanıma uğrar," demiş.
Maya Angelou yıllar boyunca tanınmamak amacıyla otellerde kalıp, yazı yazmış. 1983 yılında yaptığı bir söyleşide "İçinde yalnızca bir yatak ve bir çalışma masasının olduğu bir odada, yanımda İncil ve bir sözlük, bir deste kart ve içki şişesi varken oturup yazardım. Sabah 7 sularında çalışmaya başlar ve iyi çalıştığım sürece bunu sürdürürdüm. Çok yalnızdım, ancak harika zamanlardı."
Heller, Madde 22 romanını, Manhattan'daki dairesinde, işten döndüğü zaman yazıyormuş. "Sekiz yıl boyunca her gece en az iki üç saatimi bu romana verdim. Yalnızca bir gece yazmadım ve eşimle oturup televizyon seyrettim. Ancak o gece bile beni romanıma götürdü." Gündüz vakti Time, Look ve McCall dergilerinin reklam departmanlarında çalışan yazar, o işinden de oldukça memnunmuş.
Thomas Mann, her sabah 8'de uyanır, bir kupa kahvesini içer, duşunu alıp giyindikten sonra eşiyle kahvaltı eder ve sonra odasına çekilip, çalışmaya başlarmış. Çalışma saatleri boyunca evde çıt çıkmadığı gibi, çocukları da babalarını görebilmek için beklerlermiş. O gün iyi bir şeyler yazamadığını düşünürse yazar, şansını fazla zorlamaz, ertesi gün kaldığı yerden devam edermiş.
1942 yılında, romanı Hayatın Kaynağı'nı yazarken yoğun bir baskı hisseden Rand, kronik yorgunluğunu geçirmesi için doktoruna başvurmuş. Doktorunun verdiği ilaç sayesinde enerji seviyesi oldukça artan yazar, romanının üçte biri için yıllarını harcamışken, bir anda 12 ay içinde romanı bitirmiş. Her hafta bir bölüm yazmaya başlayan Ayn Rand'ın günler boyunca uyumadığı, üzerinde kıyafetleriyle birkaç saatlik kestirmelerle idare ettiği biliniyor.
No comments:
Post a Comment