“Dışarıdan yalnız bir büyük delik görünüyor, ama gerçekte bir yere çıktığı yok deliğin, daha birkaç adım sonra kayalara tosluyor. Bilerek böyle bir hileyi uyguladım diye övünmek istemem hani; daha çok bu, bir sürü başarısız yapı denemelerimin birinden kaldı; ama işte bu tek deliği de kapamadan bırakmak elverişli göründü bana. Doğru, kimi hileler öylesine bir incelikle hesaplanmıştır ki, kendi başlarını yer sonunda, bunu herkesten iyi bilirim. Sonra bu delikle bir kez burada araştırılmaya değer bir şeylerin bulunabileceğine dikkati çekmem, elbet atak bir davranış. Ne var ki ödlek olduğumu, yalnız ödleklikten bu yuvayı yaptığmı sanan da beni tanımamış demektir... Doğru, biri yosunlar üzerine basabilir ya da ayağı tökezleyip yosunlar içine girebilir, o zaman benim yuva açığa çıkıp canı isteyen –ancak unutulmasın ki, pek sık rastlanmayan kimi ustalıkları gerektirir bu- içeri sızabilir ve ne var, ne yok bir daha hayır gelmemecesine kırıp döker. Bunu bilmiyor değilim ve yaşamımın doruğuna ulaştığım şu an bile bir saatçik olsun tam bir rahat yüzü gördüğüm yok.”
Franz Kafka // Bir Savaşın Tasviri (Sayfa 172-173)
Çeviren: Kamuran Şipal
İstanbul: Cem Yayınları, 2000
No comments:
Post a Comment