«Daha elli yaşıma gelmemiştim, seviyordum, seviliyordum, iyi çocuklarım, büyük bir toprağım vardı, ünlüydüm, sağlığım yerindeydi, bedence de, ruhça da güçlüydüm; bir köylü gibi ekin biçebilecek durumdaydım; on saat hiç durmadan çalışıyor da yorulmuyordum. Birdenbire, yaşamım duruverdi. Soluk alabiliyor, yiyor, içiyor, uyuyordum. Ama yaşamak değildi bu. Hiçbir şeyi arzulamıyordum artık. Arzulanabilecek hiçbir şey olmadığını biliyordum.....İşte ben, bu mutlu adam, her akşam, kendimi direğe asmamak için, ipi kendi kendimden saklıyordum. Şeytana uymak korkusuyla, silahımla ava gitmiyordum artık....»
Lev Nikolayeviç Tolstoy // İtiraflarım
No comments:
Post a Comment