August 11, 2013

Cennetin Rengi // Rang-e khoda (1999)

08 Şubat 1999
1999 - İran
Aile ,  Dram
90 Dak.
Mecid Mecidi
Mohsen Ramezani ,  Behzad Rafi ,  Hossein Mahjoub ,  Elham Sharifi ,  Farahnaz Safari
Mecid Mecidi
Mehdi Karimi ,  Ali Ghaem Maghami

Adak esnasında... Nine ve Muhammed.... Eller kalbe...
1999 yapımı İran dram filmi... 90 dakikalık bir farkındalık...

Filmin özgün adı Rang-e khoda. Allah'ın Rengi demek aslında ama Cennetin Rengi olarak çevrilmiş...

Gözleri görmeyen küçük Muhammed'in hikayesi...

Film kısaca şöyle özetleniyor:
Gören eller için...
Küçük Muhammed(Mohsen Ramezani),Tahran'daki bir körler okulunda yatılı olarak eğitim görmektedir.Kör olarak doğmuştur ve çevresindeki dünyayı dokunarak ve işiterek anlamaya çalışmaktadır.Okulu yazın tatile girdiğinde babası onu almak ve köyüne götürmek üzere okula gelir.Muhammed'in annesi ölmüştür ve babası yeni bir evlilik planlamaktadır.Özürlü bir çocuğun evlilik planlarını bozacağından endişelenen baba sürekli olarak ondan kurtulmak için çareler arar.Köyde ise Muhammed'i yazı birlikte geçirecekleri sevecen iki kız kardeş ve yaşlı ninesi beklemektedir.
--------------------------

Kim daha iyi anlatabilir ki sevgiyi?
Ruhunu kaybeden bir baba var karşımızda. Kör oğlunun ona yük olduğunu düşünüyor. Allah'a uzak bir halde. Eşini kaybetmesi, ikisi kız üç çocukla ortada kalması, parasız olması onu bu karamsar hale sürüklüyor.

Muhammed, körlüğün verdiği sözde eksikliği ilk başlarda sorguluyor ki bu noktada öğretmeni devreye giriyor...

İşte Muhammed'in sözleri:

Muhammed, okuma dersi veriyor...

"Beni kimse sevmiyor. Ninem bile… Herkes benden kaçıyor. Çünkü ben körüm. Görebilseydim diğer çocuklar gibi köy okuluna giderdim. Ama ben dünyanın öbür ucunda körler okuluna gitmek zorundayım. Öğretmenim Allah’ın körleri daha çok sevdiğini söyledi. Çünkü onlar göremiyormuş. Ben de "Eğer öyle olsaydı bizi kör yaratmazdı." dedim. O da bana: "Allah görünmezdir, o her yerdedir, onu istersen hissedebilirsin, parmaklarınla onu görebilirsin" dedi. Ben de her gün parmaklarımın dokunduğu her şeyde, her yerde ALLAH’ı aradım. Ve ona her şeyi anlattım, kalbimdeki sırları bile.."
Filmin yine de aldığı ödüller ve aktarılış şekli ile Amerikan piyasasına sunuluş şeklini beğenmedim. Farklı bir kültürün, piyasa malzemesi yapılması ve "doğa, din, körlük" ekseninde çeşni olarak sunulması doğru değil... 
----------------------------

Dokunarak gülmek için...
Her şeyi hissediyor Muhammed... Kuş seslerini duyuyor, dokunuyor hayata. Görmeyen gözlerini parmaklarına taşıyor... Görüyor...

*Ninesinin ona olan sevgisi çok temiz...

*Muhammed'in kardeşlerinin okuduğu sınıfa bir gün misafir olması ve orada, gözleri gören çocukların okuduğu metni, kendi özel kitabından takip etmesi... Yapılan yanlışları anında söylemesi ve hayata tutunması ne de güzel/acıtıcı.

*Filmdeki renk lezzeti bir başka... Canlı ve hayata dair renkler...

Babalık ile insanlık arasında sıkışmak...
*Körlüğün verdiği karanlık mı aydınlığın verdiği aymazlık mı? İnsan ne de kör...

*Orman sahnelerinde gaipten gelen bir ses... Nedeni ne acaba?

*Rengarenk çiçeklerin kaynatıldığı ve adak yakılan sahne çok hoş...


Sabrı, şükrü, çocukluğu, varlığı ve yokluğu yeniden hatırlatan bir film...



Film Hakkında Notlar (Vikipedi'den)

Çiçekler kaynatılırken...
**Filmin yönetmeni Majid Majidi'nin bir önceki filmi Bacheha-Ye Aseman (Cennetin Çocukları)(1997) Amerikan Akademi Ödülü'ne aday gösterilen ilk İran filmi olmuştu. "Cennetin Rengi" ise bir Asya filmi olmasına rağmen ABD'de gişe rekoru kırarak yine bir ilki gerçekleştirmiş ve dikkatleri tekrar yönetmenin üzerine çekmişti.

**Filme çeşitli yarışmalarda 10 ödül verilmiş, 8 kez de ödüle aday gösterilmiştir.

**Film İran dışında ilk kez 1 Eylül 1999'da Kanada'da Montréal Film Festivali'nde gösterilmiştir. Bu festivalde "Büyük Amerika Ödülü" yönetmen Majid Majidi'ye verilmiştir.

**Filmdeki çocuk oyuncu Mohsen Ramezani (Muhammed) gerçek hayatta da görme özürlüdür.










No comments:

Post a Comment